به نقل از itpnews، برخلاف تصور عموم عامل اولیه ایی که سبب بیماری سم در دام ها می شود، ژنتیک است. در تحقیقات جدید که توسط دانشمندان دانشگاه Martin Luther و Georg August آلمان صورت گرفته است،ژنتیک را عامل اصلی هایپرپلازی میان انگشتی در سم گاوها دانسته اند.
این تیم تحقیقاتی که به سرپرستی پروفسور Hermann Swalve هدایت می گردد، اعتقاد دارند که این بیماری در برخی از ژن ها و نژاد ها بیشتر ایجاد می شود.
پرفسور Swalve، استاد اصلاح نژاد حیوانات در دانشگاه MLU عنوان می کند: برای تشخیص دخیل بودن یا نبودن یک ژن مشخص در یک بیماری عوامل متعددی باید کنار هم قرار بگیرند.
یافته های این گروه تحقیقی در مجله معتبر Frontiers in Genetics منتشر شده است. دلیل موفقیت گروه تحقیقاتی پرفسور Swalves این است که سال های زیادی بر روی اطلاعات مربوط به گاوهای بزرگ در آلمان تحقیق کرده اند. در مسیر تحقیقات خود به فارمی برخوردند که در بین گاوهای این فارم بیماری هاپرپلازی میان انگشتی رایج بود.
نتایج تحقیقات این گروه نشان می دهد که بیماری هایپرپلازی میان انگشتی در دوره ایی بین دام های بزرگ آلمانی اتفاق می افتد و در دام های پیر احتمال بروز آن بیشتر است.
به گفته پرفسور Swalves، در بیماری هایپرپلازی میان انگشتی، یک سم کوچک در بین سم دو تکه گاو رشد می کند و بین دو تکه سم فاصله می اندازد. این عامل سبب میشود که در پوست سم زخم ایجاد شود و راه را برای ورود باکتری های بیماری زا باز می کند و علاوه براین سبب ایجاد اختلال در راه رفتن دام می شود و در نتیجه عمر دام کوتاه می شود.
پرفسور در ادامه گفتند: ما قبلا تحقیقات زیادی برای پیدا کردن ژن عامل این بیماری انجام دادیم اما همیشه نمونه ایی که دارای این بیماری باشد به اندازه کافی در دسترس نبود. اما با یافتن فارمی که 60 درصد دام های آن به این بیماری مبتلا بودند توانستیم تحقیقات خود راتکمیل کنیم.
این تیم تحقیقاتی در یک مطالعه ژنومی گشترده، به بررسی و مقایسه 45 هزار بخش کوچک DNA در ژنوم گاو های سالم و بیمار پرداختند. آن ها دو عامل را که به این بیماری مربوط می شود کشف کردند. یکی از این عوامل ژن گیرنده اسید آمینه تیروزین کیناز گیرنده و یا ROR2 بود.
پرفسور Swalves گفت: با مقایسه یافته های خود با مطالعات ژنتیک انسانی دریافتیم که این ژن عامل بروز عفونت در انسان نیز می باشد.
همچنین تیم تحقیقاتی دیگری در دانشگاه Gottingen به سرپرستی پرفسور Breing توانستند ثابت کنند که ژن ROR2 در رشد و پیشروی بیماری هایپرپلازی میان انگشتی در سم گاوها مؤثر است.
پرفسور Breing در تحقیقات گسترده تری توانستند ثابت کنند که این نقص سبب بروز تغیراتی در غلظت پروتئین ها می شود. ایشان در ادامه گفت: به محض اینکه توانستیم کشف کنیم که این دگرگونی بر روی ظاهر ژن تأثیر می گذارد، توانستیم نحوۀ تأثیر و ارتباط آن با بیماری را نیز توضیح دهیم.
برای اولین بار در سال 1952 میلادی، دکتر Richard Gotze، دامپزشکی از هانوفر آلمان که شهرت بین المللی هم دارد، به دخیل بودن ژنتیک در در بیماری هایپرپلازی میان انگشتی مظنون شد.
اگرچه این کشف عظیم منجر به اصلاح نژاد دام ها نشد اما محققین دانشگاه MLU اذعان داشتند می توان از راه اصلاح نژاد این بیماری را کنترل کرد.
