روش برکلی یک روش کمپوست سازی است که توسط دانشگاه کالیفرنیا، برکلی توسعه یافته است. این برای تولید سریع کمپوست طراحی شده است و معمولاً در سیستم های کمپوست در مقیاس بزرگ استفاده می شود. در اینجا ویژگی های کلیدی روش برکلی آورده شده است:
1. حجم بالا و چرخش فشرده:
– روش برکلی شامل ایجاد توده های کمپوست بزرگ، معمولاً حداقل 90سانتی متر ارتفاع و 90سانتی متر عرض است.
– این توده ها به طور مکرر، گاهی روزانه برای وارد کردن اکسیژن و تسریع در تجزیه چرخانده می شوند.
– هدف دستیابی به دمای بالا (بین 130 درجه فارنهایت تا 160 درجه فارنهایت ) در داخل توده کمپوست است.
2. لایه بندی و مواد متعادل کننده:
– با لایه بندی مواد آلی، از جمله اجزای غنی از نیتروژن (سبز) و غنی از کربن (قهوه ای) شروع کنید.
– مواد غنی از نیتروژن شامل ضایعات آشپزخانه، ضایعات کشاورزی و کود است.
– مواد غنی از کربن عبارتند از کاه، برگ و تراشه های چوب.
– لایه بندی مناسب نسبت C:N (کربن به نیتروژن) متعادل را تضمین می کند که برای کمپوست سازی کارآمد ضروری است.
3. مدیریت رطوبت:
– سطح رطوبت کافی را حفظ کنید (حدود 50-60٪). خیلی خشک یا خیلی مرطوب می تواند مانع از تجزیه شود.
– چرخش منظم به توزیع یکنواخت رطوبت کمک می کند.
4. پایش دما :
– از دماسنج کمپوست برای نظارت بر دمای داخلی استفاده کنید.
– وقتی دما به میزان قابل توجهی کاهش یافت،توده را بچرخانید تا دوباره گرم شود.
5. کمپوست تمام شده:
– روش برکلی می تواند کمپوست نهایی را در کمتر از 18 روز تولید کند.
– با این حال، این فرآیند سریع ممکن است منجر به از دست دادن مقداری مواد مغذی شود.
– برای باغبان های خانگی، یک نسخه اصلاح شده با چرخش کمتر ممکن است کاربردی تر باشد.
به یاد داشته باشید که روش برکلی برای عملیات در مقیاس بزرگ یا موقعیت‌هایی که سرعت در آنها بسیار مهم است، مناسب‌تر است. کمپوست های خانگی می توانند اصول آن را با نیازهای خود تطبیق دهند! 🌱🌿